ای گدای خانقه بر جَه که در دیر مغان / می دهند آبی که دلها را توانگر می کنند (حافظ)
بنگر بر این استعاره که همچون شعر
گوشه هایی پنهان دارد
معناهایی نهان دارد
و با واژگانش تو را به درون دعوت می کند
بنگر
و در این ضیافتِ آبی، دل را توانگر کن
ای بر در سرایت غوغای عشقبازان/ همچون بر آب شیرین آشوب کاروانی/ تو فارغی و عشقت بازیچه می‌نماید/ تا خرمنت نسوزد تشویش ما ندانی
(سعدی)
این اثر در ابعاد 20 × 20 سانتی‌متر با تکنیک میکس مدیا کار شده و به صورت پاسپارتو باکس قاب شده است. سایز نهایی با قاب و پاسپارتو 36.5×36.5 سانتی متر است.
گوندولا نام قایق‌های سنتی شهر ونیز است که تقریباً از 800 سال پیش تا به امروز در آبراه های ونیز و کوچه پس کوچه های این شهر رویایی در رفت و آمد هستند. در این مجموعه عکس که تحت عنوان "رویای گوندولا" در سال 1395 در گالری آس تهران به نمایش درآمد تلاش شده است که با نگاهی انتزاعی و بدون استفاده از نرم افزارهای رایانه‌ای مرز بین نقاشی و عکاسی برداشته شده به گونه‌ای که بیننده در نگاه اول خود را با تصاویری نقاشی‌گونه مواجه می‌بیند.
سرزمین ایران دارای طبیعتی بسیار زیبا و بکر است که دیدن آنها موجب شگفتی و حیرت می‌گردد. منطقۀ تالش در استان گیلان یکی از نمونه‌های این زیبایی است. بهار تالش دشت‌هایی پر از شقایق را همراه با ابرهایی رقصان در فضایی دل‌انگیز و رویایی در پیش چشم نمودار می‌سازد و نگاه جستجوگر عکاس با این همه زیبایی همراه میشود تا بیننده را با خود همراه سازد در این ضیافت طراوت و شادمانی.
سرزمین ایران پر از جاذبه های دیدنی است. زمانی که با چشمانی جستجوگر در این پهنه زیبا می نگرید درختان در فرم هایی بسار زیبا طنازی می کنند و نسیم روحبخش جنگل ودریا در یک روز زیبای بهاری به پیشباز نگاه مشتاق شما می آیند و آن روز من در ضیافت نسیم و طراوت بهاری میهمان این درختان زیبا بودم.
دشت کویر پهناورترین کویر ایران و یکی از زیباترین مناطقی است که طلوع و غروب خورشید آن در فصل های بهار و پاییز بسیار دیدنی است و هر بیننده ای را به تحسین وا می‌دارد. رقص باد بر روی شن های کویری نقش های خیال انگیزی را ایجاد می کند که گویی تجسمی از جهانی ماورایی است. به قول آلفونس گابریل کویر کسی را که یک بار گرفتار افسونش شده باشد، رها نمی‌کند.
مقاله را با بیتی از ابن یمین، فیلسوف، شاعر و بزرگ‌ترین قطعه‌سرای ایرانی آغاز می‌کنم:"هنر بباید و رادی و مردمی و خِرد بزرگ زاده نه آنست کو دِرم دارد"این بیت، همچون منشوری است که از آن می‌توان به حقیقت هنر در درازنای تاریخ و سرزمین‌های مختلف نگاه کرد. در نگاه...
فرانسیس بیکن معتقد بود:اگر انسانی با یقین آغاز کند، به شک خواهد رسید؛ اما اگر با شک آغاز کند، به یقین‌خواهد رسید. هیچ‌کس به‌درستی نمی‌داند تمدن، دانش، و حکمت از کدامین نقطهٔ این کرهٔ خاکی آغاز شده‌است. هرچند تمدنی که امروزه با یاری اروپائیان بر جهان چیره گشته، بی‌گمان ادامهٔ...
جنگ، هیولایی است برخاسته از تفکر انسان هایی زیاده خواه که ویرانگری و کشتار را در طول تاریخ بجا گذاشته است. شاید این حس جنگ طلبی از انقلاب کشاورزی آغاز شد. از زمانی که انسان خوشه چین، زمین را تصاحب کرد، اطراف آن را حصار کشید؛ هم نوع خود را...
شاید به جرأت بتوان گفت که سدهٔ ۲۱میلادی بیش از هر روزگار دیگری زمان اندیشیدن است. انسان خردمند در این زمانهٔ آشفته بدنبال سردرگمی ها و در جستجو برای یافتن پاسخی به نادانسته های خویش است....
شاید نخست بهتر باشد با جمله ای از وُلتر آغاز کنیم: « دوست دارم بدانم که انسان در خط سیر خود، از حالت توحش به مدنیت، چه گام‌هایی برداشته است." از /۲/۵ میلیون سال پیش تا کنون یعنی زمانی که انسان در آفریقا به تکامل رسید و ...
کمتر کسی را می‌توان یافت که واژهٔ شاهکار را نشنیده و در هر کوی و برزنی و در هر صنف و رشته ای ازاین واژه استفاده نکرده باشد. این کلمه از دیرباز در هنر نشان از بی نقص بودن و غیر قابل قیاس بودن داشته است....
هشتم ژانویه ۱۸۳۹ م آغازین روزهای پیدایش رسمی عکاسی در دنیای غرب بود، شاید در آن زمان جهانیان نمی پنداشتند که چه رخداد بزرگی در حال وقوع است و این ابداع جدید چگونه مسیری تازه را در فرهنگ، هنر و اندیشه ترسیم خواهد کرد. ...
احساس از ازل ریشه در جان انسان ها داشته و دارد. از۳۰۰هزار سال پیش که انسان نئاندرتال آتش را شناخت و آن را حیات بخش دانست و از ۱۰۵هزار سال پیش زمانی که دستانش را با احساس بر دیوارهٔ غاراستاتواس (Estatuas)...
۷۰ هزار سال پیش زمانی که انقلاب شناختی صورت گرفت و انسان خردمند زبان به بیان تخیلات خود گشود، همواره از طریق دنیای خیالی خود تصورات بی نهایتی ...
از دیروزِ کودکی تا به امروز به یاد داریم که تصورات خیالی، چگونه ما را به دور دست ها می بَرَد، سن و سال هم سرش نمی‌شود؛ خیال است و خیالبافی. در کودکی گاهی خود را در مقام اَبَرقهرمانی می بینیم ...
